Αποχαιρετώντας τον Κώστα Καββαθά στα Βυτιναίικα του Πύργου
Ο δημοσιογράφος Αντώνης Κόλλιας, ένας εκ των συνιδρυτών του περιοδικού «4Τροχοί» το μακρινό 1970, θυμάται την αρχή της προσπάθειας και γράφει για τον άνθρωπο αλλά και ο εκδότη Κώστα Καββαθά όπως τον έζησε
Ο δημοσιογράφος Αντώνης Κόλλιας, ένας εκ των συνιδρυτών των 4ΤΡΟΧΩΝ μαζί με τον τρίτο της παρέας, Δημήτρη Χατζηδημητρίου, αποχαιρετά τον εκλιπόντα Κώστα Καββαθά με μια αναδρομή στις πρώτες μέρες του περιοδικού αλλά και της δικής τους προσωπικής γνωριμίας:
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Αντώνη Κόλλια:
«- Προσπαθώ μα δεν μπορώ να βρω πώς να ξεκινήσω το κομμάτι για τον Καββαθά, είπα στον φίλο μου τον «Καιρό».
– Γράψε για το έργο του, απάντησε αβίαστα εκείνος. Για τον άνθρωπο γράφουν όλοι οι άλλοι.
Πηγαίνω για τον τελευταίο αποχαιρετισμό στον Κώστα και το μυαλό μου γυρίζει πίσω, πολύ πίσω, όταν είχε πέσει στα χέρια μου ένα τεύχος του εβδομαδιαίου περιοδικού ΑΛΦΑ που έβγαζε, στην Παλιά Ζωή, ένας κορυφαίος άνθρωπος των γραμμάτων, ο Κωστής Μπαστιάς. Εκεί μέσα υπήρχε μία σελίδα για αυτοκίνητο, γραμμένη από κάποιον Κώστα Καββαθά.
Τα αυτοκίνητα μου άρεσαν και τα χάζευα στο δρόμο, όπως άρεσαν σε όλους μας τότε, μέχρι και ο Ελύτης έχει γράψει ένα ποιηματάκι γι’ αυτά ! Ως εκεί, όμως.
Την εποχή εκείνη, το αυτοκίνητο μόλις είχε αρχίσει να μπαίνει στη ζωή του Έλληνα, η φιλολογία γύρω από αυτό ήταν ανύπαρκτη, οπότε όλα τα τότε ΜΜΕ ήθελαν να έχουν κάτι στην ύλη τους γύρω από το καινούργιο «κοσκινάκι» των Ελλήνων! Οι πάντες διάβαζαν τα πάντα! Και τα κείμενα αυτά του Κώστα Καββαθά, καλογραμμένα και με την γνώση του αντικειμένου να γίνεται άμεσα αντιληπτή, ήταν ένα μέρος από αυτό το «κάτι».
Εκείνη την εποχή πολύ λίγοι ήταν οι Έλληνες που ήξεραν ξένες γλώσσες και ακόμα λιγότεροι οι δημοσιογράφοι. Οπότε ο Καββαθάς εύκολα πέρασε και στο λεγόμενο «εξωτερικό δελτίο» των εφημερίδων αυτό που σήμερα ονομάζουμε «διεθνή». Και όταν ήρθαν οι μέρες της προσελήνωσης, τον… άρπαξε μια άλλη δημοσιογραφάρα της εποχής, ο Ιάσων Μοσχοβίτης, και έκαναν μαζί την περιγραφή από την τότε εμβρυακή τηλεόραση του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας. Αυτό τον έκανε και παρουσιαστή του δελτίου ειδήσεων της τηλεόρασης, μαζί με τον Ιάσωνα.
Μετά την προσελήνωση
Έτσι, παράλληλα με τα «αυτοκινητάκια», βρέθηκε για κάμποσο διάστημα και μέσα στην κανονική δημοσιογραφία. Επίσης, βρέθηκε να γράφει και στην σελίδα αυτοκινήτου της Μεσημβρινής, δίπλα στον Νίκο Μαστοράκη, έναν ακόμη από τους πρωτοπόρους αυτής της δημοσιογραφίας που τότε ήταν στο απόγειό του, πριν έρθουν τα… λάθη !
Το γράψιμο του Καββαθά είχε κάτι πιο διαφορετικό απ’ όσα διάβαζα μέχρι τότε, στους Πρωτοπόρους Κ. Νικολόπουλο (Έθνος), Η. Σπορίδη (Βήμα) και Μ. Γρατσία (Νέο Αυτοκίνητο) Ήταν πιο ζωντανό και έσκυβε λίγο παραπάνω στην τεχνολογία.
Έτσι, «γνώρισα» τον Καββαθά και άρχισα να αγοράζω το Άλφα (είχε εξαιρετικά θέματα). Δεν μπορούσα τότε, να φανταστώ, ότι θα ταίριαζαν τα χνώτα μας μέχρι το σημείο να γίνουμε συνεργάτες και – εν μέρει – συνοδοιπόροι. Ούτε και ότι, αργότερα, με την βοήθεια και του (συγχωρεμένου) Δημ. Χατζηδημητρίου θα γεννιόνταν οι 4 ΤΡΟΧΟΙ, ένα… δικό μας περιοδικό για αυτοκίνητα!
Δεν μπορούσα, επίσης, να φανταστώ, το φθινόπωρο του 1970, όταν οι 4ΤΡΟΧΟΙ ήταν έτοιμοι για κυκλοφορία, πως λίγα χρόνια μετά οι δρόμοι μας θα χώριζαν… Όλα, όμως είναι μέσα στο παιχνίδι…
Στο δρόμο για τα Βυτιναίικα, τον τόπο καταγωγής του Καββαθά, ειδικά μετά την Πάτρα, το πράσινο οργιάζει και οι αναμνήσεις κάνουν το ίδιο καθώς η σκέψη σου χάνεται και κινδυνεύω κάθε 500 μέτρα να βγω από τον δρόμο …
Από το 1967 στο 1970
Μια μέρα, χτυπάει το τηλέφωνο σπίτι μου και ο συμμαθητής μου από το γυμνάσιο, ο Νίκος, μου λέει πως είδε στα περίπτερα ένα περιοδικό για αυτοκίνητα.
Ήταν Αύγουστος του 1967. Το περιοδικό λεγόταν Auto EΞΠΡΕΣ και ήταν έκδοση της οικονομικής εφημερίδας ΕΞΠΡΕΣ η οποία, πριν λίγο καιρό, είχε γίνει ημερησία από εβδομαδιαίο news letter που ήταν. Το διάβασα και μια και δυό πιάνω και γράφω ένα γράμμα στον διευθυντή του, στον γνωστό δημοσιογράφο Σπύρο Γαλαίο ο οποίος μου απαντάει στο δεύτερο τεύχος με το γνωστό του στυλ «καλέ μας φίλε, ελάτε στα γραφεία μας να τα συζητήσομε» !
Πήγα, λοιπόν και μόλις με είδε τάχασε :
– Ώστε είστε… υπαρκτό πρόσωπο ;
Και μου εξήγησε ότι κάποιες από τις παρατηρήσεις μου τις είχε διατυπώσει και ο Κώστας και νόμιζε πως… εκείνος με είχε βάλει να γράψω το γράμμα!!!
Μετά από 10’ συζήτησης, ο αξέχαστος «κ. Σπύρος» με είχε προσλάβει. Με τον Καββαθά γίναμε κολλητοί στον ελεύθερο χρόνο, αλλά σε πολλά ρεπορτάζ για το Auto EΞΠΡΕΣ πηγαίναμε μαζί. Αγώνες, δοκιμές ακόμη και σε… ατμομηχανή του ΟΣΕ, από το αμαξοστάσιο του Ρέντη!
Η πέννα του Κώστα ήταν «δυνατή» αλλά δεν είχε ακόμη αρχίσει να μπαίνει στις κοινωνικές πτυχές της καθημερινότητας κάτι που τον έκανε να ξεχωρίσει από τους άλλους αυτοκινητικούς δημοσιογράφους της εποχής.
Τα χρόνια κυλούσαν, το Auto ΕΞΠΡΕΣ δυνάμωνε και έφθανε στην κορυφή, μα ήρθε κι ο καιρός για τον αρχισυντάκτη, τον Κυριάκο Κορόβηλα, να κάνει άλλες επιλογές.
Οι συντάκτες προτείναμε στον Γαλαίο να βάλει στη θέση του ή τον Ηλία Σπορίδη ή τον Κώστα Καββαθά. Ο «κ. Σπύρος» έφερε τον Τζίμυ Κορίνη, γνωστό εκδότη της «Μάσκας» με τα αστυνομικά διηγήματα που πουλούσε καλά, τότε.
Αυτό, μας έκανε να αποχωρήσουμε για να φτιάξουμε πλέον κάτι δικό μας. Το όνομα 4 ΤΡΟΧΟΙ αποφασίστηκε σε λιγότερο από… 1 λεπτό και κάπως έτσι ιδρύθηκε η εταιρία «Τεχνικαί Εκδόσεις ΕΠΕ». Μαζί μας ήρθαν και πολλοί από τους συναδέλφους του Auto EΞΠΡΕΣ . Δεν προσπαθήσαμε να δελεάσουμε κανέναν. Δική τους ήταν η επιλογή. Ουδείς έμεινε ως τέλος…
Η αρχή και το τέλος…
Ήταν τέλη Φεβρουαρίου του 1970 και την 1η Οκτωβρίου βρίσκονταν στα περίπτερα οι 4ΤΡΟΧΟΙ. Μια καινούργια σελίδα άνοιγε!
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι 4Τ ήταν φυσική συνέχεια του Auto EΞΠΡΕΣ μια και γραφόταν, εν πολλοίς, από τους ίδιους ανθρώπους . Μετά από 8-10 μήνες όμως, άρχισε η διαφοροποίηση να γίνεται όλο και πιο εμφανής, τεύχος με το τεύχος. Η διαφοροποίηση υποδεικνυόταν και από το περιεχόμενο των επιστολών που έφθαναν κατά εκατοντάδες στα γραφεία. Αυτή ήταν, τότε, η μόνη… δημοσκόπηση στην αγορά και βέβαια 100% εγγυημένη! Βέβαια, η προσωπικότητα του Καββαθά ήταν ισχυρή, που σημαίνει ότι, ακόμη κι αν του έγραφαν να κάνει τα αντίθετα, αυτός δεν θα άλλαζε!
Η επιλογή ή η αναφορά σε κάποια ξεχωριστά θέματα (π.χ. ελληνικότητα παραγωγής, εθνική βιομηχανία αυτοκινήτων, υψηλή τεχνολογία κλπ) ξυπνούσαν το θυμικό των αναγνωστών σε μία δύσκολη εποχή, ιδίως μετά από τα ελληνοτουρκικά του 1974.
Ξεχωριστό κομμάτι σ όλη αυτή την ιστορία έπαιξε και η γυναίκα του Κώστα Καββαθά, η Σόφη, έχοντας αναλάβει το εμπορικό τμήμα, όπως λέμε σήμερα την παραγωγή διαφήμισης, από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή. Αποδείχτηκε πανάξια και ακούραστη. Το διαζύγιο μετά από σχεδόν… 55 χρόνια είναι ένα μυστήριο!
Ο Καββαθάς, ως φύσει ανασφαλές άτομο δεν θα μπορούσε να μείνει σε ένα μόνο περιοδικό. Πολύ σύντομα, με τον Γ. Καμπουράκη και τον Π. Κωνσταντέα δημιουργούν το Ήχος και Hi Fi. Ακολουθει το περιοδικό RAM. Λίγο αργότερα, το πάθος του για την αεροπλοΐα φέρνει την έκδοση της ΠΤΗΣΗΣ η οποία, με την καθοδήγηση του Φαίδωνα Καραϊωσηφίδη συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Την ίδια στιγμή ο Καββαθάς επιζητούσε να γράφει και σε έντυπα άλλων. Είχε δώσει μία στήλη στον αείμνηστο Θέμο Αναστασιάδη στους 4Τ και όταν ο Θέμος μας έφερε το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, ήταν φυσικό να βρεθεί και ο Κώστας στις σελίδες του με τον τόσο κοφτερό λόγο του!
Πέρα από το πάθος του για τους τομείς που κάλυπταν τα παραπάνω έντυπα, ο Καββαθάς, μέσα στην ανασφάλειά που προανέφερα, τα ήθελε να μπορούν να λειτουργήσουν και ως «προμαχώνες» για το παιδί του, τους 4Τ. Η ανασφάλεια αυτή τον έκανε να ψάχνει με αγωνία την «επόμενη μέρα» αυτού του εκδοτικού οικοδομήματος. Διαισθανόταν πως έκανε π ο λ λ ά λάθη στην διοίκησή του και στις επιλογές του.
Απευθύνθηκε στον Χρήστο Λαπράκη για να ενωθεί με τον ΔΟΛ, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Είχε μοντέρνες ιδέες αλλά ήταν «παλαιοκομματικός» στα διοικητικά. Άγνωστο γιατί, ποτέ δεν είχε εκχωρήσει εξουσίες των Τεχνικών Εκδόσεων στους άμεσους συνεργάτες του από τα περιοδικά. Ούτε , όμως, είχε προσλάβει και κάποιον μάνατζερ, όπως το μέγεθός του θα επέβαλε. Τα ήθελε ΟΛΑ υπό τον προσωπικό και άμεσο έλεγχό του.
Τα επιχειρηματικά του λάθη έφεραν κάποια στιγμή και την κατάρρευση. Το πώς έφτασε ως εκεί δεν είναι της παρούσης, ούτε πλέον φαίνεται να έχει και μεγάλη σημασία.
Σημασία έχει πως έβλεπε πλέον τα φύλλα του ημερολογίου να φεύγουν στον αέρα χωρίς να τα προλαβαίνει. Οι συνεργάτες του δεν τον αισθάνονταν φίλο, άνθρωπο δικό τους! Δεν επικοινωνούσαν μαζί του. Αγωνιούσε, δεν περνούσε καλά, αναρωτιόταν για το «πώς», αποζητούσε την ηρεμία και την ξεκούραση. Μακάρι να τη βρεις, φίλε Κώστα, εκεί, στα Βυτιναίικα του Πύργου, δίπλα στον πατέρα και στη μητέρα σου…»
protothema
Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.
Ακολούθησε τα Ηλειακά Νέα στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
