Απόγνωση *προσωπικά/personal
Σεντόνι. Σε λίγο καιρό κλείνω τα 27 και καλώς εχόντων σε 6 μήνες το πολύ θα πάρω το πτυχίο. Όταν ήμουν τρίτη λυκείου δεν πέρασα στις πανελληνιες κ πήγα σε ΙΕΚ. Όταν τελείωσα ,είχα τόσο μεγάλο απωθημένο να ξαναδωσω που κόντρα σε όλες τις αντιδράσεις ,τα άφησα όλα κ έδωσα πάλι.
Πέρασα στην Αθήνα αναγκαστικά οπότε δε έφυγα από το σπίτι. Αμέσως μετά έσκασε ο covid και όλα διαλύθηκαν. Δεν έζησα τίποτα από φοιτητική ζωή κ το όνειρο έγινε εφιάλτης.
Πέρσυ πήγα φαντάρος.
Έρχομαι στο τώρα . Νιώθω ότι έχω χάσει την ζωή . Ότι είμαι τραγικά μεγάλος και ότι δεν θα αποκατασταθω ποτέ. Ποτέ θα χω σταθερή δουλειά ,οικογένεια . Βλέπω συμμαθητές μου να δουλεύουν ,συμμαθήτριες να παντρεύονται κ γω να κοιτάω 4 τοίχους .
Γιατί αν είσαι πάνω από τα 25 ως γνωστόν “αδυνατείς” να κάνεις νέους φίλους. Κοπέλα το χω πάρει απόφαση ότι δεν θα βρω ξανά ,νιώθω ότι όλοι βολεύτηκαν και έμεινα στην απέξω. Κυνηγαω την ζωή αλλά δεν προλαβαίνω.
Ο χρόνος περνάει απίστευτα γρήγορα και νιώθω να χάνω το παιχνίδι.. αν το ξερά δεν θα έδινα ξανά…το μετάνιωσα όσο δεν πάει..
Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.
Ακολούθησε τα Ηλειακά Νέα στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
