
Ελλάδα και κύματα λαθρομετανάστευσης – Σκέψεις για μια διαρκή πρόκληση
Η Ελλάδα, χώρα σταυροδρόμι τριών ηπείρων, βρίσκεται ξανά στο επίκεντρο μιας μεταναστευτικής κρίσης που μοιάζει να αναβιώνει κάθε φορά που οι γεωπολιτικές ισορροπίες διαταράσσονται. Οι τελευταίες αφίξεις δεκάδων σκαφών στην Κρήτη, μετά από περίοδο σχετικής ηρεμίας, δεν είναι τυχαίες. Όπως δείχνουν οι πληροφορίες, συνδέονται με τις εξελίξεις στα ενεργειακά και ειδικά με τις παραχωρήσεις νότια του νησιού σε διεθνείς κολοσσούς όπως η Chevron.
Η Λιβύη, σε ανοιχτή επικοινωνία με την Τουρκία, φαίνεται να χρησιμοποιεί το μεταναστευτικό ως μοχλό πίεσης, υπενθυμίζοντας στην Ελλάδα και στην Ευρώπη ότι μπορεί να ανοίξει ή να κλείσει τη στρόφιγγα κατά βούληση. Έτσι, οι «καραβιές» δεν είναι μόνο ανθρώπινες τραγωδίες αλλά και γεωπολιτικά μηνύματα.
Η αντίδραση της Πολιτείας
Η Αθήνα, αντιλαμβανόμενη τον κίνδυνο, αποφάσισε τη μεταφορά των μεταναστών από την Κρήτη στην ενδοχώρα, καθώς και την παράταση – εφόσον χρειαστεί – της αναστολής υποβολής αιτημάτων ασύλου για όσους έρχονται από τη Λιβύη. Μέτρα προσωρινά αλλά αναγκαία, μπροστά σε μια δύσκολη εξίσωση: προστασία των συνόρων, σεβασμός των ανθρώπινων δικαιωμάτων, κοινωνική ισορροπία.
Το κοινωνικό αποτύπωμα
Για τους κατοίκους των νησιών – είτε πρόκειται για τη Λέσβο, τη Σάμο είτε τώρα για την Κρήτη – το βάρος είναι δυσανάλογο. Η τοπική κοινωνία καλείται να σηκώσει πιέσεις που ξεπερνούν τις δυνατότητές της, ενώ η εικόνα εγκατάλειψης και ανασφάλειας γιγαντώνεται. Κι όλα αυτά τη στιγμή που η Ελλάδα προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της οικονομικά, να στηρίξει τον τουρισμό και να προσελκύσει επενδύσεις.
Ο «εγγονός» και το αύριο
Εδώ τίθεται ένα βαθύτερο ερώτημα: τι Ελλάδα θα παραδώσουμε στον «εγγονό» μας; Μια χώρα-διάδρομο για τα κυκλώματα διακίνησης ανθρώπων ή μια χώρα που υπερασπίζεται με σοβαρότητα τα σύνορά της; Μια κοινωνία εγκλωβισμένη σε φόβους και αδιέξοδα ή μια κοινωνία με σχέδιο, που ξέρει να ξεχωρίζει τον κατατρεγμένο από τον εργαλειοποιημένο μετανάστη;
Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Σίγουρα όμως απαιτεί ρεαλισμό, ενότητα και κυρίως συνέπεια. Το μεταναστευτικό δεν είναι απλώς «πρόβλημα της Ελλάδας», αλλά συνολικό ζήτημα της Ευρώπης. Και όσο οι Βρυξέλλες αποφεύγουν να αναλάβουν ουσιαστικό βάρος, η Ελλάδα θα συνεχίσει να δίνει μάχες μόνη της.
Επίλογος
Το σημερινό κύμα ίσως κοπάσει – μέχρι το επόμενο. Γι’ αυτό χρειάζεται μακροπρόθεσμο σχέδιο και όχι μόνο αποσπασματικά μέτρα. Για να μη βρεθεί ο εγγονός μας να συζητά, τριάντα χρόνια από σήμερα, τα ίδια αδιέξοδα που συζητάμε κι εμείς σήμερα.
Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.