
ΕΛΛΑΔΑ – ΠΟΛΙΤΙΚΗ – Το νέο αβέβαιο πολιτικό τοπίο

Στάθηκε όρθια κοινοβουλευτικά η κυβέρνηση που επιβίωσε ως αναμενόμενο της πρότασης δυσπιστίας από την αντιπολίτευση. Δεν έχει πέσει κυβέρνηση στα καθ’ ημάς από αντίστοιχη διαδικασία. Στο κοινωνικό πεδίο είναι το πολιτικό της πρόβλημα, σοβαρό και δυσεπίλυτο.
Η τραγωδία των Τεμπών ήταν αναμφίβολα ορόσημο. Εμφανές από την πρώτη μεγάλη διαδήλωση του Ιανουαρίου, όταν κάτω από τα ραντάρ όλου του πολιτικού συστήματος πέρασε η κοχλάζουσα οργή που γέμισε τις πλατείες της Επικράτειας. Πολλαπλασιαστής της πρώτης, ο “σεισμός” της 28ης Φεβρουαρίου. Είναι τόσο πρωτόγνωρη η συνθήκη και τόσο νωπή που ουδείς είναι ακόμα σε θέση να βγάλει γνωμάτευση:
Τα Τέμπη ήταν αποκαλυπτικά της ανεπαρκούς κυβερνητικής διαχείρισης, από μια κυβέρνηση μάλιστα που εξελέγη δις, αυτοδύναμη και με προμετωπίδα την “ασφάλεια” και την “κανονικότητα” που οδήγησε τους Πολίτες – διαγενεακά- στον δρόμο. Κάτω από τη μύτη του πολιτικού συστήματος οι ίδιοι Πολίτες σώρευαν οργή που βρήκε δίοδο έκφρασης.
Από τις εθνικές εκλογές του 2023 όταν η κυβέρνηση επανεξελέγη με θηριώδες ποσοστό, τον ενδιάμεσο σταθμό των ευρωεκλογών με το “ράπισμα” του 28% στις κυβερνητικές παρειές έως σήμερα, το πολιτικό τοπίο είναι εντελώς διαφορετικό. Χαοτικό, για την ακρίβεια.Play Video
Κυβέρνηση
Πολιτικοί παρατηρητές, εκτιμούν ότι η κυβερνητική παράταξη δεν διάβασε σωστά ούτε το ποσοστό των εθνικών εκλογών, που το εξέλαβε ως “λευκή επιταγή” αλλά ούτε το ποσοστό των ευρωεκλογών, το οποίο τη συντάραξε μεν αλλά όχι σε ικανό βαθμό ώστε να “απαντήσει” γρήγορα, κάνοντας άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά.
Ο εφησυχασμός πως η αντιπολίτευση είναι σε πλήρη κατακερματισμό και ότι το δίλημμα “εμείς και απέναντί μας καμία αξιόμαχη δύναμη εξουσίας” θα λειτουργούσε μονίμως υπέρ της κυβερνητικής παράταξης, πιθανότατα είναι μέρος της προβληματικής εξίσωσης. Αυτή τη στιγμή, στο δίλημμα αυτό, οι πολίτες δεν δείχνουν να απαντούν: προτιμούμε την κυβέρνηση με όποιο κόστος. Απαντούν: Δεν μας πείθει κανείς, δίνοντας ταυτόχρονα βέβαια, ένα σημαντικό προβάδισμα στη ΝΔ, με εξαιρετικά μειωμένα τα ποσοστά της. Όπερ σημαίνει: Την εμπιστοσύνη που χάνει η κυβέρνηση δεν την κερδίζει κανείς άλλος.
Οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών δεν διαγιγνώσκουν απλώς το έλλειμμα εμπιστοσύνης των Πολιτών στους Θεσμούς, με πρoεξάρχουσα τη Δικαιοσύνη. Αυτό έχει πλέον εμπεδωθεί σε όλες τις προηγούμενες έρευνες. Αναδεικνύουν κάτι ακόμη πιο επισφαλές και δύσκολο στη διαχείρισή του: Καίτοι το εκλογικό Σώμα γνωρίζει πολύ καλά τον κίνδυνο της ακυβερνησίας δεδομένου των ποσοστών όλων, εντούτοις, στην πλειοψηφία του προκρίνει ως λύση στο αδιέξοδο, την προσφυγή σε πρόωρες κάλπες.
Δια πρωθυπουργικών χειλέων, το κυβερνητικό αφήγημα είναι σχεδόν πανομοιότυπο με αυτό του 2023: Σταθερότητα ή περιπέτειες. Όπου “περιπέτειες”, αντικαθίσταται κάθε φορά με άλλο όνομα συνώνυμο του κινδύνου. Τότε ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα, σήμερα είναι ο “λαϊκισμός” , ο διαλυτικός “αντισυστημισμός”, η “Ζωή Κωνσταντοπουλου” κλπ.
Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι αρκεί να κραδαίνει η κυβέρνηση τον υπαρκτό κατά τα άλλα κίνδυνο της ακυβερνησίας ώστε να επιστρέψουν οι ψηφοφόροι της.
ΠΑΣΟΚ
Ο Νίκος Ανδρουλάκης αναδείχθηκε από την εσωκομματική κάλπη του ΠΑΣΟΚ πιο ισχυρός εσωκομματικά και αναβαπτισμένος. Η επανεκλογή του εμφάνισε στην αρχή μια – μικρή – δημοσκοπική ορμή την οποία ταχύτατα απώλεσε. Συνεχίζει την πτωτική του πορεία δε, στη χειρότερη καμπή της κυβέρνησης. Αναλογικά, το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης είναι αυτό που έχει υποστεί μεγαλύτερη φθορά, μεγαλύτερη και από της κυβέρνησης από την υπόθεση των Τεμπών.
Πρωταγωνιστεί στην κριτική, τις κοινοβουλευτικές πρωτοβουλίες και αντιπολιτευτικές επισημάνσεις αλλά δεν πείθει. Όχι μόνον δεν πείθει αλλά τιμωρείται και για την τακτική του.
Πριν από το ορόσημο των Τεμπών και τις τελευταίες εξελίξεις που προκαλούν τεκτονικές αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό, ήταν κοινά παραδεκτό ότι ο Ν. Ανδρουλάκης είχε μπροστά του ένα στοίχημα: Να πιάσει το γρηγορότερο δυνατό το 20%. Απέχει πολύ από αυτό. Βέβαια, στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, η Ν.Δ είναι κοντά στο 24% συνεπώς σε αυτό το ρευστό πολιτικό σκηνικό, απαιτούσε εκτόξευση στα ποσοστά και την κοινωνική του εισδοχή, την οποία προδήλως δεν διαθέτει.
Άσπονδοι φίλοι εντός και εκτός κόμματος, εγκαλούν τον πρόεδρο για αμφίσημες, θολές τακτικές και στρατηγική: Πότε κοιτάζει στα δεξιά του προσδοκώντας να επαναπατρίσει ψηφοφόρους του που μετακόμισαν στον Κυριάκο Μητσοτάκη, πότε στα Αριστερά του, σε έναν άτυπο κομματικό διαγκωνισμό με τον ΣΥΡΙΖΑ και τα όμορά του κόμματα. Είναι οι ίδιοι, που διαβλέπουν ότι το κόμμα θα εξαναγκαστεί πολύ γρήγορα από τις πολιτικές εξελίξεις να αναθεωρήσει:
Θα επιμείνει στην “αυτόνομη πορεία”; Θα κάνει πίσω ο κ. Ανδρουλάκης από την εκπεφρασμένη του θέση πως όσο είναι πρόεδρος δεν πρόκειται να συγκυβερνήσει με τη ΝΔ και με ποιους όρους;
Ως εναλλακτική δύναμη εξουσίας αυτή τη στιγμή πάντως, δεν μπορεί να αναδυθεί.
Φάμελλος, Χαρίτσης, Κωνσταντοπούλου
Ο ΣΥΡΙΖΑ επί Σωκράτη Φάμελλου, έχει τραβήξει χειρόφρενο στην εξαέρωση μεν αλλά έχει παγιωθεί δημοσκοπικά σε ένα κόμμα με μονοψήφιο ποσοστό που δεν απειλεί κανέναν, ούτε καν τον βασικό “ανταγωνιστή του” στην πρωτοκαθεδρία της αντιπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ.
Το φλερτ με την Νέα Αριστερά, αναζωπυρώθηκε με αφορμή την πρόταση δυσπιστίας αλλά και η δυναμική μιας τέτοιας σύμπραξης μοιάζει αδύναμη και δεν είναι εύκολη υπόθεση η απόφαση της συγχώνευσής τους. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, μεγάλη κερδισμένη από την πολιτική αναμπουμπούλα των Τεμπών, αφενός δεν είναι καθόλου σιγουρο ότι επιθυμεί ένταξή της σε ένα ευρύτερο σχηματισμό αριστερά της ΝΔ, αφετέρου οι συνεννοήσεις με ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά, είναι εξ ορισμού, δύσκολες. Το τραύμα της διάσπασης του 2015 επί Αλέξη Τσίπρα, πυορροεί ακόμη. Η ίδια επιτίθεται με σφοδρότητα στα κυβερνητικά πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Σωκράτης Φάμελλος ζητά εκλογές και την παραίτηση της Κυβέρνησης αλλά έτοιμο σχέδιο – απάντηση για την επόμενη μέρα, δεν διαθέτει. Αντίστοιχο grosso modo το πρόβλημα με το ΠΑΣΟΚ. Τα “προσκλητήρια” επιστροφής βουλευτών (Νέα Αριστερά κύριος παραλήπτης), είναι προφανές ότι δεν είναι ούτε αποτελεσματικά ούτε δίνουν λύση κυβερνησιμότητας.
capital
Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.