Έξι χρόνια μετά, και τώρα τι; * προσωπικά/personal
Μιας και βλέπω τελευταία να πετάει εδώ μέσα ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του ας πω και εγώ τη μαλακία μου για να το βγάλω εκεί έξω. Σε όποιον έχει όρεξη να διαβάσει όλο αυτό το μακρινάρι καλή τύχη.
Σαν νερντούλας από μικρός και τρελά ντροπαλός δεν είχα και πολύ συναναστροφή με το αντίθετο φύλο. Πέρναγα τον χρόνο μου κυρίως σπιτάκι με λίγο gaming και κάνα anime/ταινία. Παραδόξως εκεί στα 21 περίπου που είχε χτυπήσει η μοναξιά το κόκκινο γνωρίζω από έναν φίλο μια κοπέλα με παρόμοια γούστα και ίδια φάση με εμένα. Έμενε σε άλλη πόλη αλλά λέω δεν γαμιέται κάνω και καμιά νέα φίλη στην χειρότερη.
Μιλάμε λοιπόν παίζουμε κανά game και υπάρχει ενδιαφέρον, μέχρι που μου την πέφτει αυτή στεγνά. Χαίζομαι στην χαρά μου εγώ. Το σκέφτομαι βέβαια λίγο και από κοντά δεν με είχε δει ποτέ οπότε με πιάνει ένα άγχος μπας και βρεθούμε και δεν ταιριάξουμε. Δεν μου πέρασε καν από το μυαλό ότι μπορεί να μην αρέσει σε εμένα. Τέλος πάντων συναντιόμαστε και από κοντά και αυτή γούσταρε τρελά. Εγώ να πω την αλήθεια δεν το ένιωθα τόσο έντονα αλλά δεν ήμουνα γενικά σε καλή κατάσταση εκείνη την περίοδο (καρκίνος σε γονέα) και λέω πάμε να το δούμε. Της εξέφρασα τους ενδοιασμούς μου και ήθελε να το προσπαθήσουμε. Να προσθέσω ότι φυσικά δεν είχα και ερωτικές επαφές οπότε ένιωθα λίγο άβολα αλλά με το που άνοιξα την πόρτα σπίτι της με τσάκωσε και με κανόνισε.
Γίνεται λοιπόν αυτό με τον κόβιντ, τα πανεπιστήμια φριζάρουν και έρχεται να μείνουμε μαζί Πάτρα. Ξεκινάω παράλληλα εγώ να πηγαίνω σε ψυχολόγο για τα οικογενειακά και αρχίζω να νιώθω καλύτερα. Με το που παίρνω και φαρμακευτική αγωγή για κατάθλιψη ό,τι προβλήματα είχα με την εμφάνιση της κοπέλας εξαφανίζονται (Πιο πολύ δικές μου ανασφάλειες νομίζω ήταν που έβγαζα επάνω της). Συνεχίζει λοιπόν το πράγμα όλο και καλύτερα και νιώθω ένα κονέξιον που δεν πίστευα καν ότι ήταν εφικτό. Ήταν και υπέροχος άνθρωπος, ατελής μεν αλλά με τεράστια δυνατότητα για ενσυναίσθηση.
Εκεί λοιπόν στα 3 περίπου χρόνια που είμαστε μαζί την πιέζω να πάει Έρασμους για να παλέψει λίγο την αγοραφοβία της. Χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες ήταν μια πολύ κακή ιδέα και την έκανε να νιώσει ακόμα χειρότερα. Έκανα ό,τι μπορούσα για να την βοηθήσω και πήγαινα τακτικά επισκέψεις αν και με το ζόρι λόγω οικονομικών.
Μια από τις φορές που είμαι εκεί μου λέει ότι δεν νιώθει πλέον έλξη για εμένα και μήπως θα ήταν καλό να χωρίσουμε. Φυσικά με διέλυσε αλλά δεν μπορώ να πω και όχι. Την ρωτάω μήπως φταίει ο καιρός που ήμασταν και χώρια και αν θέλει να του δώσουμε ένα μήνα επειδή θα γύρναγε κάπου εκεί και αν ακόμα νιώθει έτσι το σπάμε. Γυρνάμε λοιπόν πίσω και της φεύγει. Το συζητάμε σε βάθος και την ρωτάω πόσο σίγουρη είναι αλλά λέει ότι έφυγε τελείως.
Συνεχίζει η σχέση με πιο πολλές ανασφάλειες τώρα αλλά πάλι με πολύ στενό δεσμό. Πάμε λοιπόν στο τέταρτο έτος της σχέσης και μου λέει ότι με αγαπάει πάρα πολύ και θέλει να παντρευτούμε. Εγώ δεν ένιωθα άνετα με κάτι τέτοιο σε αυτήν την φάση της ζωής μου παρόλο που την αγαπούσα τρελά. Της είπα εάν θέλει να αρραβωνιαστούμε αλλά δεν νιώθω αρκετά ώριμος για κάτι τέτοιο (είχα φορτώσει και την σχολή στον κόκορα).
Κανά 3μηνο μετά από αυτή τη συζήτηση την πιάνει πάλι το πρόβλημα με την έλξη. Δεν μπορούσε καν να το πει η ίδια έπρεπε να το μαντέψω και να μου πει ναι. Διαλυμένος πάλι αλλά και σε αυτήν την περίπτωση έλειπε για μήνες και λέω μπας και έφταιγε το ίδιο. Πάμε ένα μήνα και βλέπουμε. Ριπιτ ξανά της φεύγει. Ίδια συζήτηση είσαι σίγουρη ναι αυτή.
Πάμε λοιπόν στα 6 σχεδόν χρόνια μαζί. Το καλοκαίρι πολύ απόμακρη αλλά λέω μήπως έχει άγχος με την πρακτική της. Είχα φυσικά στην άκρη του μυαλού μου ότι μπορεί να της ξανάρθε το πρόβλημα αλλά δεν ήθελα να το σκέφτομαι. Πάει Οκτώβρης και περίμενα να γυρίσει που είχε φύγει για εξεταστική αλλά πολύ διστακτική. Ήθελε να δει την οικογένειά της λέει. Οκ κουλ να πάρει τον χρόνο της.
Μου στέλνει μήνυμα να την πάρω να μιλήσουμε αλλά με βαρύ κάπως τόνο. Σκατά σκέφτομαι το βλέπω που πάει. Πάλι δεν μπορούσε να πει τίποτα έπρεπε να την ρωτήσω εγώ και να το παίξουμε μαντευτά. Στο τέλος λοιπόν μου πετάει την βόμβα. Πιστεύει λέει πως είναι λεσβία και ότι τόσα χρόνια μπέρδευε πλατωνικά συναισθήματα με ερωτικά.
Από την αρχή της σχέσης μας γνώριζα ότι είναι bisexual και φυσικά δεν είχα κανένα θέμα με αυτό. Της άρεσαν βέβαια η κοπέλες που έμοιαζαν με άντρες αλλά ο καθένας με τα γούστα του. Ο λόγος που δεν μου έβγαζε κανένα νόημα είναι λόγο των σεξουαλικών προτιμήσεων που είχε δείξει σε αυτά τα χρόνια. Βλέπαμε και «εκπαιδευτικά» βίντεο μαζί οπότε ήξερα σε γενικές γραμμές τι της αρέσει. Είχε ακόμα και crushes σε άνδρες χαρακτήρες από games.
Την είχε πιάσει εδώ και κάποια χρόνια μια μισανδρία με αυτά που βλέπει να συμβαίνουν στον κόσμο. Όχι σε κάποιον τρελό βαθμό αλλά αρκετά για να μην είναι φυσιολογικό και με κάνει να σκέφτομαι ότι συνήσφερε σε αυτήν την άποψη που έχει για τον εαυτό της.
Θέλει να μήνουμε κολλητοί όπως ήμασταν. Και εγώ την θέλω στην ζωή μου λόγο του δεσμού που ένιωθα μεν αλλα και λόγο του χαρακτήρα της σαν άνθρωπο. Φυσικά σε αυτή την φάση δεν μπορώ να αντέξω κατι τέτοιο και έχω για την ώρα σταματήσει όποια επαφή.
Το στορυ καταλήγει με εμένα μόνο στα 27 απομακρυσμένο από τους λιγους κιολας φίλους τους οποίους έιχα, με μια πολυτεχνική σχολή στα 2/5 χρόνια, μια δουλειά χωρίς ιδιαίτερο μέλλον και έχοντας χάσει τον σημαντικότερο άνθρωπο στην ζωή μου με τον οποίο νόμιζα ότι θα γέρναγα μαζί.
Προσπάθειες αυτοβελτίωσης φυσικά κάνω, σε ψυχολόγο πάλι ξεκίνησα να πηγαίνω αλλά αυτό το κενό δύσκολα το βλέπω να γεμίζει. Αυτά από εμένα και ελπίζω να μην σας γάμησα το βράδυ της Κυριακής σε όποιον έκατσε να το διαβάσει.
Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.
Ακολούθησε τα Ηλειακά Νέα στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
