Γιατί είναι έτσι ο κόσμος; *ερωτήσεις/questions
Έπεσα στο Σύνταγμα. Ήμουν δίπλα σε μια σειρά ανθρώπων και πόσοι περαστικοί. Δεν με βοήθησε κανένας ούτε ρώτησε κανένας ένα “είσαι καλά;” Τίποτα. Και μιλάμε για το Σύνταγμα, όχι για καμία απομονωμένη περιοχή.
Δεν ήθελα καν να σηκωθώ. Τέλος πάντων, είστε άνθρωποι; Γιατί μόνο ανθρωπιά δεν βλέπω.
Και θυμήθηκα πόσες φορές έχει υπάρξει αυτή η αναισθησία και ο εγωκεντρισμός ότι θα κοιτάξω τη δική μου μέρα κι ας έχει πέσει ο άλλος κάτω.
Πριν πολύ καιρό είδα μια κυρία μπροστά μου μπρούμυτα με τα ψώνια να έχουν πέσει. Την προσπερνούσαν σαν να μην υπήρχε. Την βοήθησα να σηκωθεί, είχε σκιστεί το πρόσωπό της.
Όταν είχα ένα τροχαίο καθόντουσαν κι έβγαζαν βίντεο.
Πριν χρόνια είχα βρει σκοτωμένο γατάκι και είχα μείνει στο σημείο έκλαιγα ώρα, και δεν μου μίλησε κανένας. Πάλι σημείο με κίνηση.
Σκέφτομαι ότι δεν θα μου έκανε καμία εντύπωση ένας από αυτούς να είναι αυτοί που είναι μούφα συμπονετικοί στο διαδίκτυο και σου λένε “ζήτα βοήθεια” ή οτιδήποτε άλλο σε λόγια, χωρίς να κουνήσουν ούτε ενα δάχτυλο που λέει ο λόγος. Στην πράξη δεν σου δίνει κανένας ένα χέρι. Σε φάση, περίμενα να έρθει να μου πει κάποιος, “ε ζήτα βοήθεια” και να φύγει ανενόχλητος, θεωρώντας κιόλας πως έκανε το καθήκον του.
Γιατί στο ίντερνετ είναι τόσο “συμπονετικοί„ και αν χρειαστεί να κάνουν το ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ σε πράξη στην πραγματικότητα, ούτε που τους νοιάζει;
Τι απανθρωποποίηση είναι αυτή;
Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.
Ακολούθησε τα Ηλειακά Νέα στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
