Η κραυγή της υπαίθρου – Ο πρωτογενής τομέας γίνεται θυσία σε ξένα σχέδια..!*
Πρωτογενής τομεας – *γράφει η Αλεξάνδρα Λυκοκανέλλου Πρόεδρο ΤΚ Μέλισσας
Η κραυγή της υπαίθρου
Ο πρωτογενής τομέας γίνεται θυσία σε ξένα σχέδια..!
Το τερατώδες σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν είναι μια ακόμη «αστοχία» του κρατικού μηχανισμού. Είναι το επιστέγασμα μιας παρακμής που σέρνεται χρόνια, μια Λερναία Ύδρα που καταβροχθίζει το δίκαιο ευρώ που αναλογεί στον τίμιο Έλληνα αγρότη.
Και ύστερα αναρωτιόμαστε τι βγάζει τον κόσμο της υπαίθρου στον δρόμο, τι πυροδοτεί την οργή, τι κάνει τον κόπο και τον μόχθο να γίνονται κραυγή. Η απάντηση δεν είναι μυστήριο: αυτή η απαράδεκτη, ανύπαρκτη αγροτική πολιτική…
Άνθρωποι της γης, σκληρά εργαζόμενοι, στοχοποιούνται, διώκονται, στερούνται δικαιοσύνης. Είναι αγανακτισμένοι και αδικημένοι πολίτες που δεν βλέπουν φως. Τους αφαιρούν όνειρα και ελπίδα. Σε μια δημοκρατία, αυτή η κατάσταση θα έπρεπε να είναι αδιανόητη -κι όμως, γίνεται καθημερινότητα.
Οι αγροτικές κινητοποιήσεις δεν είναι ιδιοτροπία, ούτε «πίεση συμφερόντων». Είναι μονόδρομος. Όταν η Πολιτεία κλείνει τα αυτιά της, ο δρόμος γίνεται βήμα.
Και ναι, οι εικόνες έντασης δεν τιμούν κανέναν. Όμως η ευθύνη παραμένει ακέραιη σε εκείνους που άφησαν την ύπαιθρο να μετατραπεί σε σκηνικό εγκατάλειψης. Τα χωριά αδειάζουν.
Η γη γίνεται έρημος. Η «πράσινη ανάπτυξη» που ευαγγελίζονται κάποιοι μοιάζει με ευφημισμό όταν δεν συνοδεύεται από στήριξη του πρωτογενούς τομέα.
Ας μας εξηγήσουν, λοιπόν, οι επιτροπές και οι τεχνοκράτες: πώς νοείται αποκέντρωση χωρίς αγρότες;
Πώς φαντάζονται μια Ελλάδα χωρίς τροφή δική της;
Χρειάζεται πολιτικό σθένος – τώρα. Όχι άλλες εκθέσεις ιδεών.
Η κτηνοτροφία έχει χτυπηθεί θανάσιμα. Σταβλικές εγκαταστάσεις ρημάζουν σαν φαντάσματα κάτω από την απειλή της ευλογιάς. Ζωονόσοι υπήρχαν πάντα – και αντιμετωπίζονταν. Σήμερα όμως, τα μέτρα θυμίζουν περισσότερο τιμωρία παρά λύση.
Η «επιστημονική» εθνική επιτροπή εισηγείται τι, ακριβώς;
Εκρίζωση;
Τι έχει πετύχει έναν χρόνο τώρα;
Η ευλογιά εξαπλώνεται τα μέτρα βιοασφάλειας δεν αρκούν οι μαζικές θανατώσεις σοκάρουν και δεν δίνουν διέξοδο. Εφαρμόζονται παράλογες τακτικές που συνθλίβουν έναν ολόκληρο κλάδο και τους ανθρώπους του!
Κι όλα αυτά από ανθρώπους που βλέπουν αριθμούς, όχι πρόσωπα. Που δεν γνωρίζουν τη λάσπη, την κούραση, τον ιδρώτα – μα αποφασίζουν για αυτούς που τα ζουν καθημερινά.
Τα αγροεφόδια έχουν γίνει είδος πολυτελείας. Η ενέργεια, το πετρέλαιο, το ρεύμα – στα ύψη.
Ποια είναι η στρατηγική της χώρας για να μπορεί ο Έλληνας παραγωγός να σταθεί μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση;
Ποιο είναι το πλάνο;
Με ποιον τρόπο προστατεύεται ο άνθρωπος που παράγει την τροφή μας;
Οι νέοι θέλουν να μείνουν στη γη τους, να επενδύσουν, να συνεχίσουν την οικογενειακή παράδοση. Αντί γι’ αυτό, διώχνονται. Ξεριζώνονται.
Ο πρωτογενής τομέας είναι η βάση μιας ισχυρής εθνικής οικονομίας, ο πυλώνας της περιφερειακής ανάπτυξης, η εγγύηση της επισιτιστικής ασφάλειας. Αν καταρρεύσει, παρασύρει μαζί του επαγγέλματα, οικογένειακες επιχειρήσεις, τοπικές κοινωνίες, παραδόσεις.!
Η διάσωσή του, δεν είναι υπόθεση «κάποιων». Είναι υπόθεση όλων!
Είναι ζήτημα πολιτισμού, ταυτότητας, εθνικής αξιοπρέπειας!
Και όσο οι άνθρωποι της γης φωνάζουν, όσο διεκδικούν το δίκιο τους, εμείς οφείλουμε να στεκόμαστε δίπλα τους.
Αλεξάνδρα Λυκοκανέλλου
Πρόεδρος κοιν.Μελισσας
Δ. Ανδραβίδας –
Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.
Ακολούθησε τα Ηλειακά Νέα στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
