Πρόβλημα στο γάμο μου, τι να κάνω; (Update) *προσωπικά/personal
Καλησπέρα σε όλους σας.
Μου στείλατε πολλοί μήνυμα γα κάποιο update. Συγνώμη που άργησα τόσο πολύ να το κάνω, αλλά δεν ήθελα να το κάνω χωρίς να έχω να σας πω ουσιαστικά πράγματα. Για όποιον θέλει να δει την προηγούμενη ανάρτηση μου, είναι στο προφίλ μου. Το update θα είναι μεγάλο, γιατί έγιναν πολλά και δεν θέλω να αφήσω λεπτομέρειες, αλλά στο τέλος θα έχει το ζουμί για όποιον βαριέται να διαβάζει τα πάντα.
Πριν το update θα ήθελα να πω μερικά πράγματα σχετικά με το πρώτο μου κείμενο. Μερικά τα είπα σε σχόλια και μερικά όχι.
- Ήμουν ξεκάθαρος οτι η απόφαση να μην έχουμε παιδί ήταν κοινή. Δεν ξέρω αν ήταν όντως κατανοητό, γιατί πολλοί μου λέγατε οτι είναι φυσιολογικό να συμβαίνει αυτό γιατί δεν της έκανα παιδί.
- Οικονομικά κανείς δεν εξαρτάται από τον άλλον. Εγώ ναι βγάζω καλύτερα λεφτά (δουλεύω βέβαια και περισσότερες ώρες), αλλά η γυναίκα μου έχει κάποια περιουσιακά στοιχεία από την οικογένεια της.
- Πολλοί άντρες με χλευάσατε για το πόσο άντρας είμαι. Με κοροιδέψατε γιατί κάνω δουλειές στο σπίτι, μου προτίνατε να πάρω κρεατίνη και πρωτείνη, με είπατε μαλάκα και αδύναμο και γυναικωτό και μουνόδουλο, οτι νιώθει έτσι γιατί δεν είμαι το πρότυπο του πολεμιστή. Με συμβουλεύσατε και καλά φιλικά οτι οι γυναίκες θέλουν μόνο άγριο γαμήσι και αδιαφορία και αγριάδες. Το πόρισμα ήταν ένα και μόνο ένα, οτι τρώω κέρατο λόγω των παραπάνω… Δεν είμαι αυτός που είπε επειδή έτσι θα “γαμάω” περισσότερο, αλλά γιατί αυτός είμαι. Έτσι ήμουν και πριν από τη γυναίκα μου και τώρα και πάντα και είμαι οκ με αυτό. Αν το να είστε γαμιάδες σας γεμίζει ας είναι. Εμένα δεν με γεμίζει.
- Ευχαριστώ όσους ξόδεψαν τον χρόνο τους και απάντησαν. Θέλω να ευχαριστήσω ειδικά τις γυναίκες που με βοήθησαν να καταλάβω πόσο μπορεί τα ορμονικά να επηρεάσουν μια γυναίκα και μου έδωσαν μια άλλη οπτική στο θέμα. Και ευχαριστώ και όσες-όσους μου έστειλαν μηνύματα για να μου πουν και δικές τους παρόμοιες ιστορίες. Δεν είμαι σίγουρος οτι όντως απάντησα σε όλους, αλλά σας ευχαριστώ.
Update:
Μου δώσατε πολλές συμβουλές. Πολλές δεν ήταν το στυλ μου (λ.χ. να γίνω πιο αδιάφορος ή επιθετικός), αλλά τρεις ήταν αυτές που μου ταίριαξαν.
- Να σταματήσω για ένα διάστημα να προσπαθώ για σεξ και για οργάνωση ραντεβού κ.ο.κ.
- Να προτείνω να κάνει εξετάσεις για τις ορμόνες της.
- Να μιλήσω ανοιχτά για το πως νιώθω και να θέσω τα δικά μου όρια.
Από την επόμενη μέρα του ποστ και μετά συνέχισα την καθημερινότητα μου σαν να μην υπήρχε αυτό το θέμα και επικεντρώθηκα αλλού. Ξυπνούσα με καλή διάθεση, πήγαινα στη δουλειά μου, πήγαινα gym, γυρνούσα, φρόντιζα το σπίτι, χαλάρωνα και πήγαινα για ύπνο. Δεν ήμουν νευριασμένος ή απόμακρος, απλά δεν ασχολιόμουν με το θέμα του σεξ και σταμάτησα να κανονίζω ραντεβού και εκπλήξεις. Για τις επόμενες 10-15 μέρες υπήρχαν στιγμές τρυφερότητας, αλλά όσο γινόταν τις περιόριζα γιατί δεν ήθελα να ακούσω κάτι από τα γνωστά. Κάπου εκεί η γυναίκα μου με ρώτησε αν έχω κάτι γιατί βλέπει οτι δεν κάνω κινήσεις όπως πριν. Της είπα οτι δεν νιώθω την ίδια χαρά να κάνω κίνηση και να κανονίζω διάφορα, γιατί με στεναχωρεί που κάθε φορά το βλέπει σαν κίνηση για σεξ. Της είπα πολύ ανοιχτά οτι δεν το λέω θυμωμένος, απλά δεν θέλω να πιέζεται αυτή και εγώ να στεναχωριέμαι. Αν θέλει σεξ ή να βγούμε έξω, ας κανονίσει αυτή. Εκείνη τη στιγμή δεν είπε τίποτα άλλο. Οι μέρες συνεχίστηκαν ήρεμα χωρίς κανείς να κάνει κάποια κίνηση για σεξ και ραντεβού. Στην αρχή ένιωθα τύψεις, λες και είχα εγκαταλείψει τη σχέση μου, αλλά μετά ένιωθα σαν να έφυγε ένα βάρος από πάνω μου. Το είπα και σε σχόλια οτι κάθε φορά που ετοίμαζα κάτι (έξοδο, έκπληξη, δώρο, βραδιά στο σπίτι), ένα μέρος μου ένιωθε οτι πάλι δεν θα εκτιμηθεί και πάλι θα το δει σαν κάτι άλλο. Όταν σταμάτησα να προσπαθώ έφυγε αυτό το συναίσθημα. Απολάμβανα περισσότερο την καθημερινότητα μου χωρίς να νιώθω αρνητικά.
Μια μέρα της είπα οτι είναι μια καλή ιδέα να πάμε να κάνουμε εξετάσεις, ένα γενικό τσεκ-απ γιατί είμαστε και σε ηλικία που καλό είναι να το κάνουμε. Της ανακοίνωσα (δεν ρώτησα απλά) οτι θα πάω να κάνω εγώ γιατί νιώθω μια μικρή ατονία και μπορεί να μου λείπει κάποια βιταμίνη ή να είναι κάποιος δείκτης χαμηλός και την ρώτησα αν θέλει να κλείσουμε μαζί, γιατί ξέρω οτι τα ορμονικά των γυναικών πολλές φορές μπορεί να σας επιρεάζουν. Και προς έκπληξη μου συμφώνησε αμέσως, χωρίς να το αμφισβητήσει ή να το σκεφτεί. Για να μην λέω πολλά κάναμε αιματολογικές και τις βασικές ορμονικές. Και βγήκαν όλα καθαρά και μέσα στα φυσιολογικά όρια. Εγώ έχω λίγο χαμηλό σίδηρο αλλά όχι κάτι σοβαρό. Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα ένιωσα ανάμεικτα συναισθήματα. Χαρά που είμαστε καλά και οι δύο και μια δόση λύπης. Λύπη γιατί αφού όλα βγήκαν καλά στις εξετάσεις τις σήμαινε οτι φταίει κάτι άλλο και είναι έτσι.
Περάσανε και άλλες μέρες. Σε όλες αυτές τις μέρες η όποια κίνηση για κάτι που έγινε από αυτήν ήταν που βγήκαμε έξω να φάμε ένα βράδυ. Τίποτα άλλο για ραντεβού, τίποτα για σεξ, τίποτα για τίποτα. Σκεφτόμουν την κατάσταση μόνος, το συζητούσα με την ψυχολόγο και είχα αποφασίσει να κάνω μια ήρεμη κουβέντα μαζί της για το πως νιώθω. Αλλά με πρόλαβε η ίδια όταν με ξαναρώτησε αν είμαι καλά. Και της είπα οτι όχι δεν είμαι καλά γιατί νιώθω οτι υπάρχει κάτι κρυφό, οτι νιώθω οτι με κοροιδεύει (ειδικά για την ατάκα με τα κιλά και το πως το αρνήθηκε μετά) και οτι άλλο είχα μέσα στο μυαλό μου. Δεν απείλησα με διαζύγιο, δεν της φώναξα, δεν την κατηγόρησα. Ήθελα απλά να μιλήσω για τα δικά μου συναισθήματα και όρια. Στην αρχή ήταν αρκετά αμυντική αλλά με έβλεπε που παρέμεινα ήρεμος και στη συνέχεια ηρέμησε και ο δικός της τόνος. Στο τέλος της κουβέντας με ρώτησε αν σκέφτομαι να την χωρίσω και της είπα ειλικρινά οτι προς το παρόν δεν το σκέφτομαι.
Οι επόμενες μέρες από την κουβέντα ήταν αρκετά περίεργες. Προσπαθούσε να κάνει διάφορες κινήσεις αλλά τις ένιωθα κάπως ψεύτικες. Όταν είσαι με κάποιον τόσα χρόνια κάπως καταλαβαίνεις πότε κάτι γίνεται για να γίνει και πότε όχι. Ένιωθα οτι έκανε κινήσεις γιατί φοβόταν οτι θα την χώριζα. Και αυτό με έκανε να νιώθω ακόμα χειρότερα γιατί σκεφτόμουν οτι έπρεπε να πιεστεί για να μου δείξει την αγάπη της; Μια μέρα που έκανε κίνηση για σεξ, της είπα οτι νιώθω οτι νιώθω οτι δεν το θέλει και οτι το κάνει για άλλους λόγους και δεν θέλω να γίνει έτσι. Και η απάντηση της ήταν “Ουφ ωραία, δεν χρειάζεται να κάνουμε σεξ δηλαδή” και γύρισε από την άλλη να διαβάσει το βιβλίο της. Αυτή ήταν η πρώτη στιγμή που ένιωσα πραγματικά μέσα μου οτι η γυναίκα μου δεν νοιάζεται για εμένα και το τι νιώθω. Όσο καλός και να είμαι, όσο και να προσπαθώ, όσο και να κάνω το σωστό για αυτήν, η γυναίκα μου δεν νοιάζεται για το πως νιώθω. Έκανα κάθε δυνατή προσπάθεια να την καταλάβω να την βοηθήσω, να επικοινωνήσουμε. Αλλά σε όλα έπεφτα σε τοίχο. Πρώτη φορά εκείνο το βράδυ σκέφτηκα οτι δεν μπορώ να ζω έτσι. Η σκέψη να είμαι σε ένα γάμο που κανείς δεν είναι ευτυχισμένος με έκανε να κλάψω πολύ αυτό το βράδυ.
Αυτό το βράδυ δεν κοιμήθηκα. Σκεφτόμουν όλο το βράδυ τα ίδια και τα ίδια και είπα οτι θα δώσω στον εαυτό μου μερικές μέρες να σκεφτώ ήρεμα. Η ζωή συνεχίστηκε κανονικά τις επόμενες μέρες. Όσο περνούσαν οι μέρες η συνειδητοπίηση οτι είμαι σε ένα γάμο που νιώθω unappreciated και μίζερος καθόταν βαριά μέσα μου. Μέρα με την ημέρα η σκέψη να ζητήσω διαζύγιο γινόταν όλο και πιο έντονη. Κανόνισα να συναντήσω έναν δικηγόρο για να έχω μια εικόνα του τι θα γίνει οικονομικά σε περίπτωση διαζυγίου. Ο δικηγόρος με ρώτησε για τον λόγο του διαζυγίου και του εξήγησα περιληπτικά τι έγινε. Και με ρώτησε και αυτός αν είμαι σίγουρος οτι δεν υπάρχει τρίτο πρόσωπο. Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες για τον διαμοιρασμό των περουσιακών στοιχείων μας, αλλά η ουσία είναι οτι με εξαίρεση το σπίτι που μένουμε και ανήκει στην οικογένεια της, όλα αυτά που είναι στο όνομα μου είναι δικά μου. Δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι την ερώτηση του δικηγόρου, αλλά και την βεβαιότητα όλων σας οτι η γυναίκα μου με κερατώνει. Σκέφτηκα να ψάξω κινητό και υπολογιστή, αλλά δεν το έκανα. Σε αυτή τη φάση και μετά από όλες τις σκέψεις και την συζήτηση με την ψυχολόγο και τον δικηγόρο σκεφτόμουν οτι ειλικρινά δεν με ένοιαζε αν με κεράτωσε ή όχι. Ήμουν έτοιμος ψυχολογικά για διαζύγιο και ο λόγος τη συμπεριφοράς της πλέον δεν με ένοιαζε. Αυτό που με πλήγωσε και με απομάκρυνε ήταν η αδιαφορία της να δει το πόσο με πληγώνει. Της έδωσα ευκαιρίες να παραδεχτεί το οτιδήποτε και δεν το έκανε. Της έδωσα ευκαιρίες να βγει από αυτόν τον γάμο και δεν το έκανε.
Πριν κάποιες μέρες με ειδοποίησε ο δικηγόρος οτι αν θέλω να προχωρήσουμε, αργά ή γρήγορα θα πρέπει να ειδοποιηθεί η σύζυγος για το διαζύγιο για να δούμε αν θα πάει για συναινετικό ή όχι. Την επόμενη μέρα πήρα άδεια από τη δουλειά χωρίς να της το πω και όσο ήταν στη δουλειά, μάζεψα μερικά πράγματα από το σπίτι και πήγα τις βαλίτσες σε ένα ξενοδοχείο. Μέχρι να γυρίσει προσπαθούσα να με ηρεμήσω και να με προετοιμάσω για οτι θα έρθει. Όταν γύρισε από τη δουλειά και μπήκε μέσα, κατάλαβε οτι κάτι δεν πήγαινε καλά, γιατί έλειπαν αρκετά πράγματα. Η ερώτηση της ήταν “Μας κλέψανε;”. Της είπα να καθίσει και της είπα για το διαζύγιο. Στην αρχή γέλασε γιατί νόμισε οτι κάνω πλάκα και μόλις κατάλαβε οτι μιλούσα σοβαρά ξεκίνησε να κλαίει, να με παρακαλάει να μην το κάνω, οτι θα προσπαθήσει να γίνει αυτό που θέλω κ.ο.κ. Της μιλούσα ήρεμα και της είπα οτι αυτό δεν είναι κάτι που με ενδιαφέρει. Της έδωσα άπειρες ευκαιρίες να καταλάβει πόσο με πληγώνει και με έγραψε κανονικά. Η απόφαση μου ήταν οριστική. Μετά τα κλάματα, της βγήκε θυμός, ξεκίνησε να μου λέει πως καμία δεν θα γυρίσει να με κοιτάξει, οτι χάρη μου έκανε που ήταν μαζί μου και άλλα παρόμοια. Αλλά και πάλι δεν αντέδρασα. Της είπα οτι καταλαβαίνω πως τα λέει όλα αυτά γιατί της ήρθε ξαφνικό και δεν με ενοχλεί. Μετά γύρισε ξανά στα κλάματα κ.ο.κ.
Έφυγα από το σπίτι, της έστειλα ένα μήνυμα οτι από εδώ και πέρα είναι καλύτερο να επικοινωνούμε μέσω δικηγόρων. Φυσικά δεν το τήρησε και έστελνε απανωτά μηνύματα και με ανάγκασε να την μπλοκάρω. Δεν ξέρω τι έγινε, αλλά ο δικηγόρος μου μου είπε οτι συμφώνησε για συναινετικό διαζύγιο και θα λήξει ήρεμα ο γάμος. Πήρα και μερικές μέρες άδεια από τη δουλειά και προσπαθώ κάπως να ανασυνταχθώ. Μπορεί να με ηρεμεί το οτι θα λήξει ήρεμα το διαζύγιο, αλλά δεν είμαι καθόλου καλά. Δυσκολεύομαι πολύ να χειριστώ όλα όσα έγιναν και αυτά που νιώθω και το πως βλέπω το μέλλον μου και εμένα. Δεν έχω σταματήσει να κλαίω, να νευριάζω, να απογοητεύομαι. Ξέρω οτι πήρα την σωστή απόφαση αλλά δυσκολεύομαι πολύ. Δεν φοβάμαι να μείνω μόνος αλλά φοβάμαι πολύ όλα όσα νιώθω. Συνεχίζω εντατικά με την ψυχολόγο και ελπίζω σε κάποιο καιρό να νιώσω καλύτερα.
Δεν θα κάνω άλλο ποστ για όλα αυτά. Θα το αφήσω ενεργό το προφίλ για μερικές μέρες γιατι δεν θέλω να είμαι αγενής και να μην απαντήσω σε όσα γράψετε, αλλά μετά θα αποσυνδεθώ και θα το αφήσω στη μοίρα του τον λογαριασμό. Σας ευχαριστώ πολύ για όλα και να είστε καλά.
Περίληψη: Σταμάτησα να προσπαθώ να κάνω προσπάθειες με τη γυναίκα μου για οτι αφορά τη σχέση μου. Μίλησα μαζί της, απέκλεισα τα ορμονικά, αλλά δεν είδα καμία διάθεση για προσπάθεια και έτσι κατέληξα στην επιλογή του διαζυγίου.
Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.
Ακολούθησε τα Ηλειακά Νέα στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
