Γιατί είσαι πάντα μόνη; *προσωπικά/personal
Έχουν παρατήσει ένα γατάκι στο πάρκο που είναι απίστευτα φιλικό, και ενώ το ταίζουν κι άλλοι, κανένας δεν του κάνει παρέα, ταίζουν και φεύγουν, να παίξει μαζί του, να του μιλήσει. Και μιας που ούτε εγώ έχω φίλους, συναντιομαστε κάθε πρωί στο ίδιο σημείο, το ταιζω, παίζουμε, του μιλάω, κοιμόμαστε κιόλας αν τύχει, και νιώθω σαν να συναντάω φίλο κι όχι γάτα. Πολλές φορές μένω πάρα πολλές ώρες στο πάρκο, δεν μπορώ να φύγω. Παίζει να έχω μετακομίσει στο πάρκο πλέον.
Οι περισσότεροι πιστεύουν πως είναι δικό μου γατάκι. Επίσης πιστεύουν πως είναι περίεργο που είμαι κάθε μέρα τόσες ώρες μόνη. Σήμερα με ρώτησε μια ηλικιωμένη κυρία γιατί δεν έχω φίλους και γιατί είμαι κάθε μέρα μόνη. Και πως αν ήμουν στην ηλικία της θα με πήγαινε στην Ακρόπολη βόλτα
Ήμουν σε φάση, το γατί δεν το βλέπεις; Παρεμπιπτόντως, ψήνομαι να το πάρω σπίτι, αν και η μητέρα μου είπε πως αν φέρω άλλο γατί σπίτι, θα μας διώξει όλους, εμένα, τις γάτες και το ποντίκι. Αλλά έχω σκεφτεί να του δώσω να κρατά λουλούδια στο στόμα και να της πω, το καινούριο μας γατί σου έφερε λουλούδια. Ποιος θα αντισταθεί σε αυτό;;;
Μάλλον φταίει ότι με τη δική μου γάτα δεν μπορώ να ασχοληθώ, δεν με συμπαθεί, δεν θέλει να τη χαιδεψω και σπάνια παίζει, ενώ το αδέσποτο είναι φίλη.
Κάθε φορά που είμαι σε φάση “μανίας”, φέρνω ζώα στο σπίτι… Μάλλον η μοναξιά. Στην πραγματικότητα, δεν είμαι καλός ιδιοκτήτης.
Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της ιστοσελίδας μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.