“Παγωμένα Χρώματα, Ζεστή Αγκαλιά”
γράφει ο Edmond Dantès
Σε ένα μικρό χωριό που κρυβόταν ανάμεσα σε πυκνά δάση και χιονισμένες κορυφές βουνών, ζούσαν δύο ψυχές που είχαν βρει τον δρόμο τους η μία προς την άλλη. Ο Αλέξανδρος, ένας νέος καλλιτέχνης, ζωγραφικής με την ψυχή του, και η Ελένη, μια γυναίκα με τα μάτια γεμάτα μυστικισμό και την καρδιά γεμάτη αγάπη.
Η χειμωνιάτικη νύχτα ήταν κρύα, αλλά το φως του φεγγαριού ελάμπε τόσο έντονα πάνω στο χιονισμένο τοπίο που φαίνονταν σαν να υπήρχε μια μαγεία στον αέρα. Ο Αλέξανδρος και η Ελένη συναντήθηκαν στο μικρό καφενείο του χωριού, όπου το ζεστό φως του τζακιού δημιούργησε έναν άνετο χώρο με τις καρδιές τους να λιώσουν.
Καθώς ο Αλέξανδρος παρουσίαζε τα τελευταία του έργα στην έκθεση του χωριού, η Ελένη έμεινε σε… άφωνη έκπληξη. Τα χρώματα που χρησιμοποίησε αντικατοπτρίζαν τη ζεστασιά του αγέραστου αγάπης, και τα σχήματα αντανακλούσαν την ομορφιά που είχε ανακαλύψει στα μάτια της Ελένης.
Καθώς το βράδυ εξελίσσονταν, η αγάπη τους έλαμπε σαν αστέρι στον ουρανό. Περπατούσαν μαζί υπό το φεγγαρόφωτο χιονισμένο τοπίο, κρατιόντας τα χέρια τους ζεστά. Η Ελένη αγκάλιαζε τον κόσμο που δημιουργούσε ο Αλέξανδρος, ενώ εκείνος βρισκόταν μέσα στον κόσμο που υφαινόταν με κάθε της χαμόγελο.
Και έτσι, με τον χειμώνα να κατακαλύπτει το χωριό, ο Αλέξανδρος και η Ελένη βρήκαν μια αγάπη που ζεσταίνει τις πιο κρύες νύχτες και φωτίζει τις πιο σκοτεινές ώρες.
Ακολούθησε τα Ηλειακά Νέα στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
